Open ductus Botalli
■ Wat is ODB?
■ Verschijnselen & onderzoek
■ Behandeling
■ Vooruitzichten
■ Emotionele gevolgen
Open ductus Botalli •
Contact
Omdat de longen tijdens de zwangerschap nog geen functie hebben omzeilt het bloed de longen voor de geboorte door middel van de ductus. Na de geboorte is deze korte weg niet meer nodig en dient de ductus te sluiten. Het sluiten van de ductus van Botalli wordt mede aangestuurd door het hormoon prostaglandine en het zuurstofgehalte in het bloed.
Na de geboorte neemt de hoeveelheid prostaglandine in het bloed af waardoor de ductus in veel gevallen zal sluiten.
Bij veel prematuur geboren kinderen (maar soms ook bij op tijd geboren kinderen) verloopt dit sluitingsproces niet optimaal. Hierdoor kan de ductus nog (gedeeltelijk) open blijven.
Verschijnselen
Soms hebben kinderen geen symptomen. In andere gevallen kunnen er symptomen optreden als:
- een hoge / wisselende zuurstofbehoefte
- moeilijkheden met de ademhaling
- gewichtstoename door het vasthouden van vocht
- een overbelasting van het hart
- voedingsproblemen
Onderzoek
Bij lichamelijk onderzoek kan een hartgeruis worden vastgesteld. De diagnose ODB wordt gesteld door middel van een echo van het hart. Door middel van dit onderzoek in combinatie met de symptomen kan bepaald worden of behandeling aangewezen is.
Er zijn verschillende behandelingen voor een ODB. Welke behandeling voor uw kind het meest geschikt is hangt van meerdere factoren af: de zwangerschapsduur, leeftijd na de geboorte, symptomen en of hij/zij al eerdere behandelingen voor de ODB heeft ondergaan.
Medicijnen
Indien behandeling aangewezen is, wordt in veruit de meeste gevallen eerst gepoogd de ductus met medicatie te sluiten. Het medicijn dat hierbij gebruikt wordt is ibuprofen. Deze medicamenten zijn het meest effectief in de eerste weken na de geboorte.
Operatie
Als medicatie onvoldoende effectief is gebleken en uw kind nog steeds veel symptomen heeft van de ODB kan besloten worden tot het operatief sluiten van de ductus. Dat gebeurt via een sneetje aan de linkerkant van de borstkas, onder de oksel. De linkerlong wordt opzij gehouden om de ductus Botalli te bereiken. De arts zet een clipje op de ductus Botalli , zodat die direct is afgesloten. Tijdens de operatie blijft het hart gewoon kloppen. Er is dus geen sprake van een “open hart operatie”. De gehele procedure neemt vaak niet meer dan een uur in beslag.
Hartkatheterisatie
Bij kinderen na het eerste levensjaar met een ODB wordt meestal gekozen voor sluiting door middel van een hartkatheterisatie via de lies.
Na een geslaagde behandeling kan uw kind een normaal leven leiden en zijn er geen beperkingen.
Complicaties die kunnen optreden na een operatieve sluiting zijn heesheid door het minder goed functioneren van 1 van de stembanden of complicaties die samenhangen met het litteken/de wond.
Als er sprake is van een open ductus volgt er voor u een spannende tijd met onzekerheden:
- Is de behandeling met medicatie voldoende?
- (Wanneer) moet mijn kind geopereerd worden?
- Welke complicaties kunnen optreden?
U kunt al uw vragen en zorgen bespreken met de behandelend arts, de verpleegkundige of maatschappelijk werker.
Omdat de longen tijdens de zwangerschap nog geen functie hebben omzeilt het bloed de longen voor de geboorte door middel van de ductus. Na de geboorte is deze korte weg niet meer nodig en dient de ductus te sluiten. Het sluiten van de ductus van Botalli wordt mede aangestuurd door het hormoon prostaglandine en het zuurstofgehalte in het bloed.
Na de geboorte neemt de hoeveelheid prostaglandine in het bloed af waardoor de ductus in veel gevallen zal sluiten.
Bij veel prematuur geboren kinderen (maar soms ook bij op tijd geboren kinderen) verloopt dit sluitingsproces niet optimaal. Hierdoor kan de ductus nog (gedeeltelijk) open blijven.
Verschijnselen
Soms hebben kinderen geen symptomen. In andere gevallen kunnen er symptomen optreden als:
- een hoge / wisselende zuurstofbehoefte
- moeilijkheden met de ademhaling
- gewichtstoename door het vasthouden van vocht
- een overbelasting van het hart
- voedingsproblemen
Onderzoek
Bij lichamelijk onderzoek kan een hartgeruis worden vastgesteld. De diagnose ODB wordt gesteld door middel van een echo van het hart. Door middel van dit onderzoek in combinatie met de symptomen kan bepaald worden of behandeling aangewezen is.
Er zijn verschillende behandelingen voor een ODB. Welke behandeling voor uw kind het meest geschikt is hangt van meerdere factoren af: de zwangerschapsduur, leeftijd na de geboorte, symptomen en of hij/zij al eerdere behandelingen voor de ODB heeft ondergaan.
Medicijnen
Indien behandeling aangewezen is, wordt in veruit de meeste gevallen eerst gepoogd de ductus met medicatie te sluiten. Het medicijn dat hierbij gebruikt wordt is ibuprofen. Deze medicamenten zijn het meest effectief in de eerste weken na de geboorte.
Operatie
Als medicatie onvoldoende effectief is gebleken en uw kind nog steeds veel symptomen heeft van de ODB kan besloten worden tot het operatief sluiten van de ductus. Dat gebeurt via een sneetje aan de linkerkant van de borstkas, onder de oksel. De linkerlong wordt opzij gehouden om de ductus Botalli te bereiken. De arts zet een clipje op de ductus Botalli , zodat die direct is afgesloten. Tijdens de operatie blijft het hart gewoon kloppen. Er is dus geen sprake van een “open hart operatie”. De gehele procedure neemt vaak niet meer dan een uur in beslag.
Hartkatheterisatie
Bij kinderen na het eerste levensjaar met een ODB wordt meestal gekozen voor sluiting door middel van een hartkatheterisatie via de lies.
Na een geslaagde behandeling kan uw kind een normaal leven leiden en zijn er geen beperkingen.
Complicaties die kunnen optreden na een operatieve sluiting zijn heesheid door het minder goed functioneren van 1 van de stembanden of complicaties die samenhangen met het litteken/de wond.
Als er sprake is van een open ductus volgt er voor u een spannende tijd met onzekerheden:
- Is de behandeling met medicatie voldoende?
- (Wanneer) moet mijn kind geopereerd worden?
- Welke complicaties kunnen optreden?
U kunt al uw vragen en zorgen bespreken met de behandelend arts, de verpleegkundige of maatschappelijk werker.